Birinci ve de en onemli ders
Okuldaki ikinci ayimda, hocamiz test sorularini dagitti. Ben okulun
eniyi ogrencilerinden biriydim. Son soruya kadar soluk almadan geldim ve orada
cakildim kaldim. Son soru soyleydi:
Hergun okulu temizleyen hademe kadinin ilk adi nedir?.. Bu
herhalde bir cesit saka olmaliydi. Kadini yerleri silerken hemen hergun
goruyordum.
Uzun boylu, siyah sacli bir kadindi. 50'lerinde falan olmaliydi. Ama adini
nerden bilecektim ki!.. Son soruyu yanitsiz birakip kagidi teslim ettim.
Sure biterken bir ogrenci, son sorunun test sonuclarina dahil olup
olmadigini sordu. Tabii dahil dedi, hocamiz.. Is yasaminiz boyunca insanlarla
karsilacaksiniz. Hepsi birbirinden farkli insanlar.
Ama hepsi sizin ilginiz ve dikkatinizi hakkeden insanlar bunlar. Onlara sadece
gulumsemeniz ve `Merhaba' demeniz gerekse bile.. Bu dersi hayatim
boyunca unutmadim. O hademenin adini da.. Dorothy idi.
Ikinci onemli ders.. Yagmurda otostop!..
Bir gece vakit geceyarisina dogru Alama otoyolunun kenarinda duran
bir zenci kadin gordum. Bardaktan bosanirca yagan yagmura ragmen,
bozulan arabasinin disinda duruyor ve dikkati cekmeye calisiyordu.
Gecen her arabaya el salliyordu. Yaninda durdum. 60'li yillarda bir
beyazin bir zenciye hem de Alabama'da yardima kalkismasi pek olagan
seylerden degildi. Onu kente kadar goturdum. Bir taksi duragina biraktim.
Ayrilirken ille de adresimi istedi. Verdim. Bir hafta sonra kapim calindi.
Muazzam bir konsol televizyon indiriyordu adamlar. Bir de not ekliydi,
armaganda..
Gecen gece otoyolda bana yardiminiza tesekkur ederim. O korkunc yagmur
sadece elbiselerimi degil, ruhumu da sirilsiklam etmisti. Kendime guvenimi
yitirmek uzereydim, siz cika geldiniz. Sizin sayenizde olmekte olan kocamin
yataginin bas ucuna zamaninda ulasmayi basardim. Biraz sonra son nefesini verdi.
Tanri bana yardim eden sizi ve baskalarina karsilik beklemeksizin yardim eden
herkesi kutsasin!.. En iyi dileklerimle, Bayan Nat King Cole.
Ucuncu onemli ders.. Size hizmet edenleri hep hatirlayin..
Bir pastanin uc otuz paraya satildigi gunlerde 10 yasinda bir cocuk
pastaneye girdi. Garson kiz hemen kostu.. Cocuk sordu: Cukulatali
pasta kac para?.. 50 cent!.. Cocuk cebinden cikardigi
bozuklari saydi. Bir daha sordu: Peki dondurma ne kadar.. 35 cent dedi
garson kiz sabirsizlikla..Dukkanda yiginla musteri vardi ve kiz hepsine
tek basina kosusturuyordu. Bu cocukla daha ne kadar vakit gecirebilirdi ki..
Cocuk parasini bir daha saydi ve Bir dondurma alabilir miyim lutfen dedi.
Kiz dondurmayi getirdi. Fisi tabagin kenarina koydu ve oteki masaya kostu.
Cocuk dondurmasini bitirdi.
Fisi kasaya odedi. Garson kiz masayi temizlemek uzere geldiginde, gozleri doldu
birden. Masayi sanki akan yaslar temizleyecekti. Bos dondurma tabaginin
yaninda cocugun biraktigi 15 cent duruyordu..
Dorduncu onemli ders.. Yolumuzdaki engeller..
Eski zamanlarda bir kral, saraya gelen yolun uzerine kocaman bir kaya
koydurmus, kendisi de pencereye oturmustu. Bakalim neler olacakti?.
Ulkenin en zengin tuccarlari, en guclu kervancilari, saray
gorevlileri birer birer geldiler, sabahtan oglene kadar.
Hepsi kayanin etrafindan dolasip saraya girdiler. Pek cogu krali yuksek sesle elestirdi.
Halkindan bu kadar vergi aliyor, ama yollari temiz tutamiyordu. Sonunda bir koylu cikageldi.
Saraya meyve ve sebze getiriyordu. Sirtindaki kufeyi yere indirdi, iki eli ile
kayaya sarildi ve ikina sikina itmeye basladi. Sonunda kan ter
icinde kaldi ama, kayayi da yolun kenarina cekti. Tam kufesini yeniden sirtina
almak uzereydi ki, kayanin eski yerinde bir kesenin durdugunu gordu. Acti..
Kese altin doluydu. Bir de kralin notu vardi icinde.. Bu altinlar
kayayi yoldan ceken kisiye aittir diyordu kral. Koylu, bugun dahi pek
cogumuzun farkinda olmadigi bir ders almisti. Her engel, yasam kosullarinizi daha
iyilestirecek bir firsattir..
Besinci onemli ders.. Onemli olan vermektir..
Yillar once hastanede calisirken, agir hasta bir kiz getirdiler.
Tek yasam sansi bes yasindaki kardesinden acil kan nakli idi. Kucuk oglan ayni
hastaliktan mucizevi sekilde kurtulmus ve kaninda o hastaligin
mikroplarini yok eden bagisiklik olusmustu. Doktor durumu bes yasindaki oglana
anlatti ve ablasina kan verip vermeyecegini sordu. Kucuk cocuk bir an
duraksadi. Sonra derin bir nefes aldi ve Eger kurtulacaksa, veririm kanimi
dedi. Kan nakli ilerken, ablasinin gozlerinin icine bakiyor ve gulumsuyordu. Kizin
yanaklarina yeniden renk gelmeye baslamisti, ama kucuk cocugun yuzu de
giderek soluyordu.. Gulumsemesi de yok oldu. Titreyen bir sesle doktora
sordu: Hemen mi olecegim?.. Kucuk doktoru yanlis anlamis,
ablasina vucundaki butun kani verip, olecegini sanmisti
C.tesi Mart 22, 2008 10:21 pm
