Belki de budur yaşamak;
Hep yıkılmışlık içinde
Ve hep tek başına...
Ben bıktım bu odadan
Bıktım yalnız olmaktan
Ağlamaktan...
Artık hiç bir hüsran kelimesi anlatmıyor dramımı
Hiç bir cümle çözemiyor beni
Ne yazsam boş!
...
Akın akın üstüme yükleniyor ölüm düşünceleri
Seviyorum gibi geceleri...
Usandım desem de yok çaresi
Sırtıma alıp götürsem de ölümü
Yüreğime hapsetsem; saklasam da,
Ve her gece ben böyle sabahlara dek ağlasam da
Yok olup gideceğim;
Kuruyan bir nehir gibi
Damla damla biteceğim
Alıp götürün beni buralardan
Bu olmamalı yaşamak !
Cuma Mart 14, 2008 5:55 pm
